چگونه به رفتار و خواسته های عجیب کودکمان پاسخ دهیم؟

تحقیقات نشان می‌دهد کودکان تا حداقل ۳ سالگی نمی‌توانند به طور عملی توانایی کنترل تمایلات شدید خود را گسترش و توسعه دهند و حتی بعد از ۳ سالگی هم این موضوع تلاش زیادی می‌خواهد. برای کودکان نو پا عمل کردن براساس تمایلات کاملا عادی است و شتاب‌زدگی یک حالت طبیعی است که کودک از خود ارائه می‌دهد.

این حالت اشتباه نیست بلکه یک مرحله تکاملی بسیار مهم است. نقش شما به عنوان والدین این است که این تمایلات قوی را به آرامی به مسیری مثبت هدایت کنید. برای کودکان زیر ۳ سال نداشتن خویشتن‌داری کاملا عادی است. آنها کوچکتر از آن هستند که مفهوم این موضوع را درک کنند. در ادامه برای شما توضیح می‌دهیم که چگونه باید با چنین کودکانی رفتار کنید.

روش برخورد با رفتارها و خواسته های غیر منطقی کودکان

صبور باشید، کودک به تدریج درست و نادرست را تشخیص خواهد داد

در کمک به کودک به منظور کنترل رفتار‌هایش نباید عجله کرد، چون این کار زمان می‌برد و نیازمند تشویق و صبر از سوی والدین است. به یاد داشته باشید این مرحله ابراز وجود بدون خجالت و ناراحتی می‌تواند جالب باشد و قرار نیست برای همیشه ادامه پیدا کند.

کودکی که بی‌دلیل و بی‌اختیار کاری را انجام می‌دهد واقعا در مورد آن فکر نمی‌کند، چون فقط در حال تجربه کردن است و شوق زیادی برای انجام کاری که می‌خواهد، دارد. خویشتن‌داری از طریق یادگیری این‌که چگونه می‌تواند با دنیای اطرافش تعامل برقرار کند، به دست می‌آید و این فرآیند به صورت تدریجی ایجاد می‌شود. این راه‌ها می‌تواند به شما کمک کند کمی بیشتر کودک را کنترل و مدیریت کنید، ولی اگر موفق نشدید به خودتان یادآور شوید خویشتن‌داری بالاخره با گذشت زمان به وجود خواهد آمد.

انتظارات شما از کودک باید واقع بینانه باشد

داشتن انتظارات واقع‌بینانه از توانایی‌های کودک می‌تواند در مواقعی که او با تمایلات شدیدش ممکن است شما را عصبانی کند، کمک‌کننده باشد. به طور مثال بیشتر کودکان قادر نیستند برای مدتی طولانی روی صندلی بنشینند و اصرار بیش از حد شما به نشستن او احتمالا منجر به فوران رفتارهای بی‌دلیل و بی‌اختیاری کودک می‌شود، مثل ریختن غذا روی زمین یا تکان تکان خوردن‌های شدید و دیوانه‌وار تا وقتی که بتواند از صندلی پایین بیاید. محدودیت‌های کودک‌تان را بپذیرید و روی آنها کار کنید. باید یاد بگیرید فقط انفجار آنها را پیش‌بینی کنید. یعنی برخی اوقات احتمال دارد بی‌دلیل و بی‌اختیار رفتار کند.

سعی نکنید به صورت منطقی با کودکان بحث کنید، او نمی فهمد

تلاش برای بحث کردن با یک کودک زیر ۳ سال بی‌معنی و بی‌فایده است. وقتی رفتار بی‌دلیل باعث ناراحتی و آزار او می‌شود، شما وارد عمل شوید و او را از آن شرایط خارج کنید. همچنین پیشنهاد یک سرگرمی و بازی دیگر به او می‌تواند کمک‌کننده باشد. بنابراین نباید به چنین رفتارهایی بی‌اعتنا بود. فقط کافی است آنها را به یک مسیر مثبت و درست هدایت کنید.

به جای غیر منطقی دانستن رفتار کودک، شرایط و دنیای او را بشناسید

تمایلات و رفتارهای بی‌دلیل کودک ممکن است فجیع و غیر قابل توضیح به نظر برسد، ولی درک احساساتی که در پس این رفتارهای کودک وجود دارد، اولین گام در کمک به اوست که خودش را به نحو شایسته‌تری ابراز کند. سعی کنید احساسات‌تان را نسبت به او به زبان بیاورید. برای مثال به او بگویید من می‌دانم که تو واقعا دوست داری با آن قطار بازی کنی ولی الان کودک دیگری دارد با آن قطار بازی می‌کند، بیا برویم با هم آن پازل را درست کنیم تا نوبت تو بشود.

انتظارات خود را از کودک متناسب با سن او تعیین کنید

این کار به شما کمک می‌کند وقتی کودک رفتاری بی‌دلیل انجام می‌دهد به یاد آورید این هم راهی است که آنها سعی می‌کنند از طریق آن دنیای اطراف‌شان را درک کنند. برای توضیح در این مورد مرز‌ها و محدودیت‌های کودک با او، از جملاتی ساده و کوتاه استفاده کنید چون کودک زیر ۳ سال فقط به یاد خواهد داشت که شما همیشه در کنار او هستید بدون این‌که بفهمد چرا.

بیشتر کودکان در این سن بازیگوش نیستند آنها فقط در حال کشف، جستجو و گشتن در دنیای اطراف‌شان هستند. وقتی کودک می‌خواهد روی دیوار نقاشی بکشد و شما به او اجازه نمی‌دهید، ناراحت می‌شود ولی کودک نیاز دارد در حالی که دیوارهای اتاق جای مناسبی برای ابراز خلاقیتش نیست. اینها تجارب مهمی در کمک به کودک برای توسعه ارتباطات ‌شناختی اوست. به عبارت دیگر آنها خواهند فهمید دنیا فقط به خاطر این‌که آنها نتوانستند کاری را که می‌خواهند انجام دهند، از حرکت نمی‌ایستد.